| Samorealizacja |
| Samorealizacja to jeden z tych terminów-kluczy, które pozwalają na głębsze wejrzenie przynajmniej w jakąś część współczesnej psychologii, a może nawet w głąb nas samych. Nie przypadkiem pojęcie samorealizacji weszło do języka potocznego i ma tam swoje ważne miejsce obok takich słów, jak nieświadomość, libido czy kompleks. Widać - jest potrzebne. Ale czym właściwie jest samorealizacja? Odpowiedź początkowo wydaje się prosta. Psychologiczne pojęcie samorealizacji odwołuje się do rozwoju osoby, rozumianego jako realizacja tkwiących w człowieku możliwości (potencji). Postuluje się, aby pozwolić tym zdolnościom rozwijać się i rosnąć. Pojawiają się jednak dalsze pytania. O jakie potencje chodzi, czy istotne są wszystkie, jakie tkwią w danym człowieku? Czy mają one charakter indywidualny, czy raczej są przejawem wspólnej dla wszystkich ludzi natury? Czy samorealizacja ma jakiś swój punkt końcowy, cel? I wreszcie pytanie fundamentalne, jeśli mamy tu do czynienia z jakiegoś rodzaju zadaniem, to jakie miejsce zajmuje ono wśród innych zadań, które człowiek podejmuje w swoim życiu? W literaturze i praktyce psychologicznej, a także w języku potocznym słowo samorealizacja jest używane w różnych się znaczeniach. Można wskazać przynajmniej dwa zasadnicze. Pierwsze - bardzo ogólne, oznacza rozwijanie tkwiących w człowieku wewnętrznych możliwości albo zmierzanie do wybranych przez siebie celów, ale bez ich precyzyjnego określenia i właściwie poza kontekstem jakiejś konkretnej teorii psychologicznej. Znaczenie tego terminu jest bliskie takim sformułowaniom, jak własny rozwój, realizacja planów życiowych, kontrola nad swoim życiem, co nie budzi większych kontrowersji. |