| Psychologia humanistyczna 2 |
| O akcie humanistycznego rozumienia można mówić gdy spełnione są 3 warunki: 1. rozumienie dotyczy przedmiotów związanych z życiem duchowym człowieka, 2. rozumienie polega na uświadamianiu sobie stosunku (stosunków), który wyznacza sens tego, co się rozumie 3. rozumienie jest stanem nacechowanym możnością odtwarzania lub stosowania w innych warunkach przedmiotu podlegającego rozumieniu. Charakterystycznymi cechami humanistycznego podejścia do człowieka są: • odrzucenie dotychczas utrzymywanego dystansu wobec przedmiotu swych badań. Rogers opracował terapię skoncentrowaną na kliencie. „Klient” uzyskuje siłę i motywację do radzenia sobie jeśli stworzy mu się odpowiednie warunki. Aby to było możliwe „ułatwiający” (nie terapeuta) stwarza ciepło, pełną akceptację i atmosferę (celem jest dopomożenie klientowi w jaśniejszym zobaczeniu jego problemów i osiągnięcie wglądu; to ułatwia rozpoznanie własnych słabych i mocnych stron). Czemu najczęściej towarzyszy wzrost samooceny. • Skoncentrowanie się na wymiarze „nadawca – komunikat – odbiorca” tzw. zasada komunikacji. Aby ta zasada mogła być w pełni realizowana konieczne jest spełnienie następujących warunków: psychologia nie wyłącza siebie z populacji osób badanych; kontakt z osobą badaną oparty jest na dialogu, a nie na manipulacji jak wcześniej; psycholog prowadzi dialog nie tylko z osobami badanymi lecz także z odbiorcami jego wytworów; psycholog winien pamiętać o łączeniu naukowych osiągnięć psychologii z jej praktycznymi zastosowaniami; psycholog musi posługiwać się empatią, która jest warunkiem nawiązania specyficznego, zabarwionego emocjonalnie kontaktu z „klientem”. • Psychologia humanistyczna nie neguje wkładu innych kierunków do gromadzenia wiedzy o człowieku. |