Samorealizacja psychologia, człowieka, Maslow, Rogers, w biznesie, w pracy, zawodowa, pomysł na siebie, higiena psychiczna, zdrowy styl życia
Wsparcie psychologiczne Warszawa
 | Strona: 1 / 1 strony: [1] |
Aktywnośc człowieka wyższą formą życia |  |
| | | | pasazer | 03.03.2010 23:51:46 | 
Grupa: Administrator 
Posty: 99 #479656
Od: 2010-2-19
| Aktywność człowieka wyższą formą życia
Najbardziej ogólną cechą człowieka, która w szczególności interesuje pedagogów, a także reprezentantów wielu innych humanistycznych dyscyplin naukowych jest jego aktywność. Powstaje w związku z tym pytanie:, na czym owa aktywność polega? Oczywiście istnieją różne rodzaje aktywności. Można je wyodrębnić z uwagi na rozmaite kryteria. Analiza aktywności człowieka dostarcza informacji o jego rozwoju. W wielu zakresach, aktywność można traktować również jako wskaźnik rozwoju. Jest ona także jego stymulatorem.
W literaturze przedmiotu spotyka się wiele definicji aktywności.
A. Radziewicz – Winnicki twierdzi, że aktywność jest działalnością, zdolnością albo skłonnością do działania, jest swoistą energią związaną z czynem. W. Okoń określa aktywność jako właściwość indywidualną jednostki, polegającą na większej niż u innych częstości i intensywności jakiegoś rodzaju działań. Szczególną cechą aktywności jest udział w zmienianiu otoczenia przyrodniczego i społeczno-kulturowego, stosownie do ludzkich potrzeb o ideałów.
Wszystko to jest jednak związane z wielowymiarowością ludzkiego życia. Znaczenie aktywności można oceniać z uwagi na to, co niezbędne do utrzymania życia. Odnosi się to do potrzeb biologicznych. Utrzymywanie własnego życia nie zawsze okazuje się dla człowieka wartością nadzwyczajną, czasami (ze względu na inne potrzeby) decyduje się on świadomie na jego zagrożenie lub nawet utracenie. Zarówno same decyzje, jak ich realizujące je działania bywają przejawem wysoko ocenianej aktywności.
Rozwój człowieka wyraża się w zmianach jego aktywności. Nie można inaczej ocenić aktualnego poziomu jednostki niż po przez analizę jej aktywności. Brak zmian w porównaniu aktualnych działań z poprzedzającymi świadczy o stagnacji. Nie każda różnica informuje jednak o postępującym rozwoju.
Ważny okazuje się kierunek zachodzących zmian. Mogą one mieć charakter regresywny, gdy człowiek w swoich działaniach wraca do form charakterystycznych dla wcześniejszych lat życia. O rozwoju mówimy jedynie wówczas, gdy pojawiające się zmiany mają postać wzrostową, świadczącą o osiągnięciu wyższego, bardziej dojrzałego poziomu.
Życie każdego organizmu od najprostszego do najbardziej złożonego, jest możliwe dzięki dopływowi i przepływowi przez ten organizm materii otaczającego świata, którego on sam stanowi cząstkę. Organizm istnieje dzięki bezustannemu regulowaniu swego stosunku do otaczającego świata. Jeśli porównamy w aspekcie tej regulacji życie istot świata roślinnego i świata zwierzęcego, to uderza nas zasadnicza różnica. Rośliny wchłaniają materię z otaczającego świata, same nie zmieniając w nim położenia. Zwierzęta zdobywają pokarm w wyniku mniejszych lub większych zmian swego położenia w przestrzeni. Taką formę regulacji stosunków do otoczenia nazywamy aktywnym zachowaniem organizmu albo mówimy po prostu o aktywności organizmu, aktywności osobnika. |
 | Strona: 1 / 1 strony: [1] |
| << Pierwsza | < Poprzednia | Następna > | Ostatnia >> |
| Aby pisac na forum musisz sie zalogować !!! |
|